Kiedy przed laty Pan Cię powołał
do żmudnej pracy na swej świętej roli,
wcale przed Tobą tego nie ukrywał,
że przy tej pracy nie jedno zaboli.
Że trzeba będzie bez przerwy się trudzić,
wyrywać chwasty, wsiewać złote ziarno
i niestrudzenie zwracać się do ludzi,
i niestrudzenie orać ziemie czarną.
Nieraz wdzięczność zaboli na miarę,
i niechęć z trudem pokonywać trzeba,
i nieraz upaść pod krzyża ciężarem,
by znów powstać na nowo, dla nieba.
Lecz się nie bałeś. Zaufałeś Panu
pewną nadzieją serce Twoje biło:
że nie zawiedzie i da łaskę stanu.
Ten, który będzie Twą mocą i siłą.
O tak. Nie zawiódł. Dziś po latach wielu,
kiedy spocząłeś na pięćdziesięciolecia progu,
znasz, że warto ufać swemu Bogu.
O, niech Twój przykład jak gwiazda nam świeci,
każde Twe słowo niech w duszach zostanie,
by nam być wsparciem wśród życia zamieci.

w 50 -tą rocznicę Święceń Kapłańskich 

życzy
Koło Różańcowe 

19 maja 2013

 Z okazji Jubileuszu
50-lecia Kapłaństwa